چند سال پیش، من و گروهی از همکلاسی هایم در حال بحث و جدل بودیم که آیا به جلسه 30 کلاس مان برویم یا نه. با استناد به همه موانع معمولی مانند شغل، خانواده و موارد دیگر، همه ما تقریباً به وثیقه گرفتن در کل کار نزدیک شده بودیم که یکی از طبقه بالای گروه ما به صدا درآمد:
“سلام بچه ها، من فکر می کنم همه شما باید بروید. من چند سال پیش به دیدارم رفتم و این غذای روح بود.»
با این حرف ها به نوعی همه ما را متقاعد کردند که برویم و یک هفته بعد همه برنامه ریزی کرده بودیم که شرکت کنیم. و همانطور که می توان انتظار داشت، آخر هفته فوق العاده ای داشتیم که واقعاً غذای روح بود.
در سال‌های اخیر، اغلب از من پرسیده می‌شود که چرا به این کشور بازمی‌گردم ایالت های غربی 100 سال به سال، به خصوص که من هشت سال است که در این مسابقه شرکت نکرده ام. مردم تعجب می کنند که چرا من یک هفته کامل از زندگی ام را صرف پرواز در سراسر کشور می کنم، ماشین کرایه می کنم و در طول راه چادر می زنم، فقط برای شرکت در یک مسابقه دویدن در وسط کالیفرنیا. بالاخره من کار بهتری برای انجام دادن ندارم؟ آیا این پول زیادی نیست که صرف تماشای یک مسابقه دویدن شود؟
تیم تولفسون در پایان 100 ایالت غربی 2021، با کسب مقام پنجم. عکس: iRunFar/Alex Potter
و پاسخ ساده این است که نه. از نظر من، هیچ راهی بهتر از داوطلب شدن، تماشا کردن، و تشویق کردن در قدیمی ترین و معتبرترین مسابقه 100 مایلی آمریکا برای من برای گذراندن آخر هفته آخر ماه ژوئن وجود ندارد. برای من غذای روح است.
هر سال در ایالت های غربی، اتفاقی می افتد که من را شگفت زده و الهام می بخشد. پس از 20 سال حضور در مسابقه، می توان فکر کرد که همه آن را دیده بودم. اما، من ندارم. ایالت های غربی راهی برای به نمایش گذاشتن بهترین ها در افراد، به صورت فردی و جمعی دارند، و درس هایی که در این رویداد آموختم، بیش از دو دهه است که به بقیه زندگی من منتقل شده است.
چه تماشای یک اجرای فوق‌العاده فوق‌العاده در جلوی گروه، چه پشتیبانی از یک دونده 24 ساعته که می‌خواهد رها کند اما تصمیم می‌گیرد حتی پس از از بین رفتن رویای سگک نقره‌ای ادامه دهد، یا ایستادن در پیست دبیرستان Placer برای تشویق در چند پایانی آخر در ساعت طلایی قبل از پایان مسابقه، ایالات غربی چیزی را برای من فراهم می کند که هیچ چیز دیگری انجام نمی دهد – یک بخش بزرگ و سخاوتمندانه قدیمی غذا برای روح من.
به دوندگانی که کمتر از 24 ساعت به پایان برسند، یک سگک کمربند نقره‌ای سفارشی تعلق می‌گیرد، در حالی که تمام کسانی که کمتر از 30 ساعت به پایان می‌رسند یک سگک برنز دریافت می‌کنند. عکس: iRunFar/Alex Potter
و بنابراین، همانطور که شما این مطلب را کمی قبل از مسابقه 2022 خواندید، من در دره المپیک در خط شروع مسابقات هستم و مشغول آماده شدن برای یکی از بهترین روزهای سال هستم. روز پیروزی بر ناملایمات، روز امید در میان ناامیدی، و روزی که واقعاً و بدون تأسف، جشنی ناب از جوهر روح انسان است. من آن را برای جهان از دست نمی دهم.
از پایین به بالا!
آبجو هفته AJW
آبجوی هفته این هفته از شرکت ملی آبجوسازی تاهو در شهر تاهو، کالیفرنیا. ملی تاهو قیصر کولش برداشتی منحصر به فرد از سبک کلاسیک است. ترد و کمی میوه‌ای، Kaiser Kolsch نسبت به سایر آبجوهای این سبک کمتر خشک می‌شود و در پایین آمدن کاملاً نرم است. برای هر کسی که در این منطقه است و منتظر شروع ایالات غربی است، این آبجوسازی کوچک در سواحل دریاچه تاهو یک جواهر است.
برای نظرات تماس بگیرید
- چه مکان، مسابقه یا تجربه ای در تریل دویدن و اولترانینگ غذای روح شماست؟
- اگر در این هفته در حال اجرا، حمایت یا دنبال کردن کشورهای غربی هستید، کدام بخش از رویداد شما را بیشتر هیجان زده و انرژی می دهد؟