برترین دوندگان اولترا RoadTrailRun برای اولین بار ملاقات کردند و در Canyons 100K که تا حدی در مسیر 100 ایالات غربی است، مسابقه دادند. در زیر گزارش کامل مسابقه و دنده آنها.
دام لیفیلد
Dom: آخر هفته گذشته Canyons 100k را دویدم (نه مسابقه!) در کنار همکار RTR، مایکل پستاسکی، و تعداد خیره کننده ای از اولترانرهای نخبه. این یک مسیر زیبا در هر روز است – با مقدار خوبی از مسیر ایالات غربی همپوشانی دارد – و شنبه گذشته به خصوص خوب بود، با دمای خنک به دنبال مقدار مناسب بارندگی در روزهای قبل از مسابقه. سپیده دم بسیار عالی بود، با دوندگانی که از تاریکی بالا می‌رفتند، از بالای مه بالا می‌رفتند و در دره‌ها مستقر می‌شدند تا در آفتاب درخشان و مناظر کارت پستالی از پشته‌های جنگلی بالای رودخانه آمریکا ظاهر شوند.
بیشتر به دلیل عدم آموزش، من از انجام یک مسابقه آهسته کناره گیری کردم و با احتیاط قدم برمی داشتم و در طول روز آن را آسان می کردم. در نتیجه، من توانستم واقعاً از این تجربه لذت ببرم و از خودم لذت ببرم. هر چند وقت یکبار، دوباره کشف می کنم که اگر از بنزین عقب نشینی کنید، یک مسابقه چقدر لذت بخش تر می شود!
جدا از اینکه آهسته بودم، یک روز عالی داشتم و تقریباً از هر ثانیه مسابقه لذت بردم، حتی از صعودهای طولانی که می تواند روحیه فرد را تضعیف کند. روی هم رفته، این یک تجربه فوق العاده بود که به من یادآوری کرد که چقدر ورزش عجیب اولترانینگ را دوست دارم
برای کفش، از شانس استفاده کردم و آدیداس اسپید اولتراس را پوشیدم. من فقط چند روز قبل از مسابقه این کفش ها را دریافت کردم و فقط 6-10 مایل آزمایش داشتم. من کفی استوک آدیداس را برای جهش تعویض کردم پایه TPU «بومرنگ» Inov-8 که باعث می شد جلوی پا کمی سفت شود و مقدار دلپذیری از له شد که احساس کردم کفش فاقد آن بود. در طول مسابقه Speed Ultras عملکرد بسیار خوبی داشتند. هیچ مشکلی در پا نداشتم، تاول نداشتم، اصلاً ناراحتی نداشتم. این علی‌رغم گذرگاه‌های آبی متعدد، و چهار یا پنج مایل پایانی دویدن از میان برف‌های لجن‌بار با گودال‌های عظیم و اجتناب‌ناپذیر.
تنها نقطه ضعفی که متوجه کفش‌ها شدم این بود که ساقه پلاستیکی سفت‌کننده وسط پا در معرض دید قرار می‌گرفت و چند بار در مسابقه پایم را روی سنگ می‌گذارم و با پرتاب سنگ از پلاستیک، یک پیچش شدید به طرفین را تجربه می‌کردم. یکی دیگر از مسائل جزئی این بود که توری ها پس از عبور از آب چندین بار با وجود اینکه دو گره شده بودند باز شدند. با این حال، هیچ کس دیگری که من به این موضوع اشاره کرده‌ام، چنین مشکلی را تجربه نکرده است، بنابراین تصور می‌کنم ممکن است کفش‌ها کاملاً نو بوده و بند‌ها هنوز هم بسیار صاف و نرم باشند.
من هم یک لباس جدید پوشیدم که قبلا تست نشده بود ناتان پیناکل 12 پک هیدراتاسیون من معمولاً خطر استفاده از تجهیزات کاملاً جدید را در یک مسابقه نمی‌پذیرم، اما از آنجایی که می‌دانستم واقعاً در رقابت نیستم، احساس راحتی می‌کردم که چیزهای جدید را امتحان کنم. Pinnacle 12 عالی، بسیار نرم و راحت بود، اما با پشتیبانی کافی برای جلوگیری از خم شدن مخزن Hydrapak موجود در اطراف. یک شکایت من در اینجا این بود که راهنمای اندازه گیری ناتان کاملاً برای ناهار است. من ابتدا بسته را در سایز “S” خریداری کردم، اندازه ای که راهنمای آنها (احتمالاً) بر اساس اندازه های تنه ام پیشنهاد کرده بود، و مجبور شدم برای “M” برگردم.
برای تغذیه، از چند مورد علاقه قدیمی استفاده کردم: زنجبیل افرایید مخلوط نوشیدنی و انرژی بهار “گرگ دسته” کیسه های سوخت بزرگ من هم برای اولین بار امتحان کردم ژل های NeverSecond C30، که عالی بودند من دوست دارم از مسابقات “B” خود برای اشکال زدایی وسایلی که قصد دارم در مسابقات “A” آینده استفاده کنم استفاده کنم. با تغذیه مسابقه سخت است که بفهمیم وقتی دستگاه گوارش شما واقعاً حساس باشد چه چیزی پایین می‌ماند. گفتنی است، در Canyons هرگز آنقدر فشار نیاوردم که اصلاً ناراحتی دستگاه گوارش را تجربه کنم، بنابراین در نگاهی به گذشته، مشخص نیست که این آزمایش بسیار آموزنده بوده است.
در نهایت، مایک پستاسکی، که مسابقه محکمی داشت و به راحتی بیش از 50 دقیقه از من پیشی گرفت. آفرین، مایک!
در واقع آخرین مورد طنز برای ذکر است. در اتوبوس شاتل برای شروع، دونده مقابل من کفش نایک Vaporfly پوشیده بود. اغراق کردن این که چقدر دیوانه کننده است سخت است. من شخصاً Vaporflys را آنقدر ناپایدار می‌دانم که دور زدن گوشه‌ای روی پیاده‌رو ترسناک است. ایده اجرای یک مسابقه تریل 100 کیلومتری (در این مورد با 14300 فوت / 4300 متر افزایش ارتفاع) در چنین کفش‌هایی مضحک است. من بارها در طول مسابقه به این دونده فکر کردم، به خصوص در طول چند مایل پایانی برف و لجن و گودال های عمیق که سنگ های مدفون را پنهان کرده است. اگر با آن کفش ها مسابقه را تمام کند، کلاهم را می خورم! فقط امیدوارم به خودش صدمه نزده باشد. BTW، من سعی کردم در حین اتوبوس سواری او را منصرف کنم.
مایک پستاسکی
آخر هفته گذشته یک هدیه کریسمس از همسرم دریافت کردم و Canyons 100K را دویدم. من معمولاً به سراغ رویدادهای “نام بزرگ” مانند این نمی‌روم و با همه هیاهوها و هیاهوها و ناگفته نماند نام تجاری (هوکا) برای من کاملاً تغییر سرعت داد. مشابه Dom، من نیز مشتاقانه منتظر این رویداد به عنوان فرصتی برای تمرکز بر دویدن مسابقه خودم بودم و واقعاً بر روی تمام عناصر حیاتی مسابقات طولانی اولترا، یعنی سرعت، هیدراتاسیون و تغذیه تمرکز می‌کردم. با چنین زمینه حرفه ای عمیقی، می دانستم که لازم نیست نگران “مسابقه” باشم.
[Downtown Auburn start to China Wall finish – 3,716 ft of net gain]
ابتدا چند نکته در مورد دوره این اساساً در امتداد مسیر ایالات غربی اجرا می شود، اما برعکس. مسابقه امسال در Downtown Auburn آغاز شد و پایان 3716 فوت بالاتر در China Wall OHV Staging Area بود. آن دو صعود طولانی آخر که بیشتر سود خالص را تشکیل می دادند شوخی نبود! من زمین را بسیار قابل اجرا و سریع یافتم (به غیر از تپه ها). در زمین های فنی یا صخره ای چیز زیادی وجود نداشت – می توانم متوجه شوم که چرا زمان ایالت های غربی بسیار سریع است، به خصوص در جهت دیگر حرکت می کند. همانطور که دام اشاره کرد، روزهای قبل از مسابقه هوا کمی وجود داشت. مسیر 80 در واقع در مسیر رانندگی من بسته شد و مجبور شدم مسیر کمی طولانی‌تر را از طریق سیرا نواداس در جنوب دریاچه تاهو طی کنم.
[Thursday before the race – driving through the Sierra Nevadas]
این مسابقه 4 هفته پس از آخرین مسابقه من – Behind the Rocks 50M در موآب بود. متوجه شدم که این زمان کافی است تا کمی ریکاوری کنم (حدود 7-10 روز)، سپس کمی تثبیت و تنظیم شود (7-10 روز دیگر)، سپس در نهایت برای حدود یک هفته کمی کاهش یابد. من معمولاً برای مسابقات A/B/C برنامه‌ریزی نمی‌کنم، ترجیح می‌دهم فقط خیلی بیشتر مسابقه بدهم و آنها را همانطور که می‌آیند ببرم. گاهی اوقات ممکن است احساس سختی باشد که شما احتمالاً می توانید در هر مسابقه کمی بهتر عمل کنید، اما در پایان روز، من فقط دوست دارم مسابقات بیشتری را اجرا کنم.
[Canyons is one of 3 US events which are part of the newly constructed UTMB World Series. It was also the final Golden Ticket event this year before Western States]
مسابقه خوب شروع شد، جمعیت زیادی (برای مسابقه تریل) بود که همه با سرعت به سمت تفنگ می دویدند. من فقط همه را رها کردم و سعی کردم در آنجا مستقر شوم. برنامه تقریبی من این بود که به Cal 2 در حدود 24M و سپس Foresthill در 33M احساس راحتی کنم و چیزی برای آخرین صعودها ذخیره کنم. من جدول زمانی تخمینی خود را توسط Dom قبل از مسابقه اجرا کردم و توافق کردیم که برای پایان هدف 11 ساعته مناسب به نظر می رسد. در ابتدا چند گلوگاه در برخی از ورودی های مسیر وجود داشت، اما در کل همه چیز به آرامی پیش می رفت. من تا 33 متر اول کمی کمتر از سرعت هدفم حرکت کردم، اما زمین راحت تر از چیزی بود که انتظار داشتم و من فشار نمی آوردم، بنابراین فقط آن را رها کردم. به این فکر کردم که به هر حال صعودهای نهایی را دست کم گرفته ام تا یکسان شود.
در طول مسابقه من عمدتاً روی هیدراتاسیون و تغذیه تمرکز کردم. برای من، هیدراتاسیون مشکل بزرگی بوده است و قطعا بر توانایی من در دریافت کالری تاثیر گذاشته است. من امسال از محصولات Precision Hydration استفاده کرده ام و این یک تغییر بازی برای من بوده است. مخلوط نوشیدنی‌های آنها بیشتر شور است تا شیرین و من در آزمایش‌های آزمایشی متوجه شدم که می‌توانم بیشتر از آنچه که معمولاً با نوشیدنی‌های شیرین می‌توانم بنوشم. من از بسته‌های مخلوط نوشیدنی PH 1000 آنها (بسته‌های مخلوط 500 میلی‌لیتری ضد آب دستی) و ژل‌های PF 90 آنها (90 گرم/کربوهیدرات – همچنین مفید هستند، زیرا اندازه بزرگ‌تر با روکش قابل آب‌بندی) آنها استفاده کردم. احتمالاً این بهترین کاری بود که تا به حال در مورد هیدراتاسیون و تغذیه در طول یک اولترا طولانی اجرا کرده ام. من هرگز هیچ مشکلی در GI نداشتم، که به من اطمینان می دهد که می توانم برای دریافت مایعات و کالری بیشتر در طول مسابقات آینده تلاش کنم.
بقیه مسابقه تقریبا طبق برنامه پیش رفت. من 8 دقیقه کمتر از زمان تخمینی ام در آخرین پایگاه امداد بودم (49M)، اما همه آن را پس دادم و سپس مقداری از 10 متر نهایی را به پایان رساندم، همانطور که دام اشاره کرد – 4M نهایی گل یخی بزرگ غیرقابل اجتناب بود/ گودال های لجنی من در ساعت 11:08 به پایان رسیدم، فقط از زمان هدفم خجالت می کشم. اما در واقع، بر اساس مسافت ثبت شده توسط GPS من – من در هر مایل 1 ثانیه سریعتر از سرعت هدفم دویدم، بنابراین نقطه بسیار زیبایی است. در مجموع، من از نتیجه فوق العاده راضی بودم و در مجموع در رقابتی ترین ماراتن ماراتن امسال در خاک ایالات متحده در رده 38 قرار گرفتم (treelinejournal.com). رکورد قبلی کورس مردان توسط هر 3 نفر برتر شکسته شد. CR زنان نیز 1 ثانیه کاهش یافت و 6 تایم از 10 سریعترین زمان زنان در مسابقه امسال اجرا شد.
[My Cali cousins – thanks for the support!]
از نظر دنده، من Hoka Mafate Speed 3 را پوشیدم – این یک کفش دست کم گرفته شده و کم گزارش شده است (RTR Review). این هم سریع و هم بسیار محافظ است، به راحتی یک کفش 100K – 100M است. از آنجایی که به سراشیبی های طولانی توجه داشتم، فکر می کردم این انتخاب بهتری از Terrex Speed Ultra (بررسی RTR) باشد. Dom ایده خوبی برای تعویض کفی های بومرنگ داشت – من به آن فکر نکرده بودم، اما مطمئنا آن را آزمایش خواهم کرد. من گمان می کنم که به Speed Ultra اجازه می دهد تا با بالشتک اضافه شده، زمین های ناهموارتری را اداره کند. به غیر از کفش‌ها، من با کیت اولترا استانداردم – شورت GORE Ultimate 2-in-1، جلیقه باشم UltrAspire، بطری دستی فلاسک نرم Salomon (1)، آستر Injinji + جوراب فوق سبک Darn Tough + گتر آلترا رفتم. همه خوبن اگر من هرگز این مسابقه را دوباره انجام دادم – قطعا قبل از آخرین صعود طولانی، میله ها را در آخرین کیسه قطره رها می کردم.
بعد برای من، ممکن است آخر هفته آینده به یک ماراتن جاده محلی بپرم، سپس Scout Mountain 50M در پوکاتلو در اوایل ژوئن، و به دنبال آن بزرگ – Standhope 100M در Sun Valley در پایان جولای.
دام لیفیلد 49، عمدتاً در مسیرهای پیاده‌روی در جنوب کالیفرنیا تمرین می‌کند و رقابت می‌کند. در سال 2017 او در 100 ایالت وسترن چهاردهم بود و در سال 2018 در UTMB 50 و در ماراتن 2018 لس آنجلس 32 در زمان 2:46 به پایان رسید. در سال 2019، تنها پایان قابل توجه او در مسابقه چند روزه Dragon’s Back i بوددر انگلستان تمام برنامه های سال 2020 توسط آتش سوزی جنگل های کووید و کالیفرنیا از بین رفت. در سال 2022 او راه خود را به مسابقه بازمی گرداند.
مایک پستاسکی در حال حاضر روی اولتراهای کوهستانی طولانی تمرکز دارد – از 50K تا مورد علاقه او – 100M. 5’10 اینچ، 138 پوند، مهاجم میانی/ جلوی پا – او معمولاً 70 مایل بر ثانیه (بیشتر در مسیرهای پیاده‌روی) سرعت می‌گیرد و در طول مسابقات مسابقه تا 100 مایل بر ثانیه سرعت می‌گیرد. یک ماراتن جاده 2:40، سرعت دویدن آسان او از 7:30 متغیر است. – 9:00 در مایل. ترجیحات کفش مایک به سمت بالشتک محکم تر و متراکم تر، با فضای زیاد جلوی پا متمایل است و او به شدت از جعبه های نوک پا بیزار است.
برخی از محصولات برجسته بدون پرداخت هزینه برای اهداف بررسی ارائه شد. بقیه خریدهای شخصی بود. RoadTrail Run شراکت های وابسته دارد و ممکن است از محصولات خریداری شده از طریق پیوندهای وابسته کمیسیون دریافت کند در این مقاله. این مشارکت ها بر محتوای سرمقاله ما تأثیری ندارد. نظرات اینجا کاملا متعلق به نویسندگان است
نظرات و سوالات در زیر خوش آمدید!
لطفا مسافت پیموده شده، سرعت، مسافت مسابقه و در حال حاضر را به ما اطلاع دهید ارجح کفش
RoadTrailRun برای خرید در فروشگاه های زیر کمیسیون دریافت می کند.
خریدهای شما به پشتیبانی از RoadTrailRun کمک می کند. با تشکر!
انبار در حال اجرا
ارسال رایگان 2 روزه آسان بدون عرق برگشت
از کد RTR استفاده کنید RTR5ALL با 5% تخفیف برای تمامی محصولات، حتی محصولات فروش
حمل و نقل رایگان، سیاست بازگشت 30 روز، ضمانت قیمت پایین
استرالیا مردانه & زنانه از اینجا خرید کنید
ورزش های جاده ای
به RRS VIP بپیوندید
پای ناوگان
TOP4RUNNING اروپا
از کد RTR استفاده کنید RTRTOP4 fیا 5% تخفیف برای تمامی محصولات، حتی محصولات فروش
ارسال رایگان برای سفارش های بالای 99€،، سیاست بازگشت 30 روزه، بدون سوال.
HOLABIRD SPORTS
ارسال رایگان برای اکثر سفارشات بالای 40 دلار
آمازون
ما را تماشا کنید یوتیوب بررسی ها در مورد ROADTRAILRUN کانال
https://www.youtube.com/watch?v=videoseries
لطفا RoadTrailRun را لایک و دنبال کنید