گزارش Winterfest و Camp Saratoga Snowshoe Race توسط لورا کلارک، مشارکت کننده ATRA نوشته شده است. لورا یک دونده مشتاق کوهستان، مسیر و کفش برفی است که در ساراتوگا اسپرینگز، نیویورک زندگی می کند، جایی که او یک کتابدار کودکان است.
حقیقت را می توان کش داد، تافی را قطعاً می توان کش داد و قبلاً دلار را کش داد، اما برف؟ حدس می‌زنم اگر به ذوب برف فکر می‌کنید، این شکل دیگری از کشش است، اما نه گسترش عمدی. اما اگر به کارگردانی مسابقه کفش‌های برفی روی برف محدود گیر کرده باشید، چه می‌کنید؟ برای مسابقه کفش برفی 5K ساراتوگا در 6 فوریه، پاسخ آسان بود: مقداری آبشار یخی سفارش دهید و با دمای زیر صفر بپوشانید.
در حالی که پوشش مسابقه برای Winterfest 5K و مسابقه کفش برفی Camp Saratoga 8K در 19 فوریه در ساراتوگا اسپرینگز بسیار کم بود، بسیار سخت بود و به جایی نمی رسید. در حالی که Winterfest موفق شد خود را حفظ کند، کمپ یخ بیشتری ارائه داد. در واقع، یک روز قبل از کمپ، من و مت میکزک پل را رها کردیم، و آن را برای پایان سریع بسیار خطرناک دانستیم و شروع شیب دار در سراشیبی را که بدتر از باند یخی هر فرودگاه بود، شکستیم. در نگاه اول، به نظر می رسید که جشنواره زمستانی، که به طور سنتی یک روز برفی مشکوک است، بهترین معامله است. نه تنها برف کشدار و یخی داشتیم، بلکه یک روز آفتابی زیبا نه خیلی گرم و نه خیلی سرد داشتیم.
دوره زمستانی 5K Snowshoe
از میان تمام سوراخ‌های عمیق برف، پوشیدن کفش‌های برفی و نه میخ، انتخاب بهتری بود. Dion Snowshoes علاوه بر داشتن چسبندگی بهتر در شیب های یخی، درست روی تمام آن سوراخ هایی که در انتظار گرفتن یک مچ پای بی احتیاط هستند، سر می خورد. شما فکر می کنید که واضح است. اما پس از توضیح دادن همه اینها برای یک دونده بی فایده، او برگشت، افتاد و برای کفش برفی به سمت ماشین رفت!
در حالی که Winterfest قابل انجام بود، من نگران شرایط یخی در کمپ ساراتوگا بودم. به همه گفتم که اولین مایل در مسیر را به عنوان یک گرم کردن در نظر بگیرند، و اصرار کردم که مسابقه واقعاً با رسیدن به مسیرهای کم تردد در مایل 2 آغاز شد. اما پس از آن بارش برف شروع شد. همیشه فکر می‌کردم که رگبارها، برف‌های شدید و کوتاه همراه با بادهای تند هستند، اما 6 اینچ مواد سفید؟ این به اندازه کافی عمیق بود که یخ را بپوشاند و کشش را اضافه کند، نه اینکه میز ثبت نام در فضای باز را بپوشاند! تنها نگرانی من این بود که حوض چشمه ای که روز قبل در وسط یک مزرعه به وجود آمده بود، پنهان شود و کاملاً یخ زده نباشد، اما خوشبختانه به طرز تحسین برانگیزی مقاومت کرد.
یکی از زیبایی های مسابقه تریل این است که بیشتر اوقات در جنگل با طبیعت تنها هستید. در رویدادهای کوچکتر، با افراد کم تعداد برای هشدار دادن به حیات وحش، که اغلب تماشاگران چهار پا یا پر را به خود جذب می کند. وینترفست یک جوجه تیغی را نشان داد که شاخه‌های کاج را می‌جوید و در کمپ مت و من یک جغد را دیدیم و بعداً در مت حتی یک عقاب را که بالای سرش پرواز می‌کرد جاسوسی کردم. خوب است بدانیم که ما می توانیم به طور مسالمت آمیز همزیستی کنیم!