چه چیزی بهتر است: آموزش بر اساس زمان یا از راه دور؟

“], “filter”: { “nextExceptions”: “img, blockquote, div”, “nextContainsExceptions”: “img, blockquote”} }”>

بسیاری از دونده ها حس دقیقی از فاصله دارند. ما دقیقاً می دانیم که مسیر حلقه مورد علاقه ما چقدر است و ممکن است دورها را به سمت و از مسیر ورودی طی کند تا مسافت پیموده شده خود را با تعداد زوج به پایان برسانیم. ردیابی تمرین از راه دور یکی از راه های اندازه گیری بار تمرینی است. روش دیگر برای اندازه گیری حجم در زمان است. مزایا و معایب تمرین در چند دقیقه در مقابل تمرین بر حسب مایل چیست؟

زمان

برای کاهش عوامل محیطی در دویدن

در ارتفاع، دویدن یک مایل بیشتر از ارتفاعات پایین تر طول می کشد. از نظر ذهنی، عضله سازی در طول دویدن سخت است احساس سریعتر جیسون فیتزجرالد، مربی و میزبان پادکست Strength Running، پیشنهاد می کند زمانی که زمین چالش برانگیزتر است یا در ارتفاع تمرین می کنید، روی تلاش به جای سرعت به مدت 45 دقیقه (یا هر اندازه که دویدن 5 مایلی شما معمولا طول بکشد) تمرکز کنید.

جابجایی از فاصله ردیابی به زمان، به جای اینکه تا چه حد پیش می روید، بر تلاش تمرکز می کند. این با درک ما مطابقت دارد که بدن مایل ها را نمی شناسد، بلکه استرس را می شناسد. محدود کردن زمان روی پاها برای زمین های فنی یا شرایط زمستانی راه خوبی برای حفظ بار تمرینی است که بدون فشار بیش از حد مفید است، زیرا سطوح ناهموار سرعت شما را کاهش داده و به تلاش اضافه می کنند. برای ارتفاع یا زمین های چالش برانگیز، تمرین در زمان می تواند به طور موثرتری بار را از نظر ذهنی و فیزیکی مدیریت کند.

برای اجراهای ریکاوری ایده آل است.

ردیابی ریکاوری بر اساس زمان می تواند به شما کمک کند تا سرعت خود را کاهش دهید و با تلاشی آرام وارد خانه شوید. برخی از افراد به جای تمرکز بر تلاش، فقط برای اینکه مایل ها را طی کنند، برای ریکاوری عجله می کنند. چرخش زمانی که به جای نشانگر مایل به یک زمان معین زده اید، به شما این امکان را می دهد که به جای رسیدن به یک هدف سرعتی خاص، با سرعتی بسیار پایین تر از آستانه هوازی بدوید. دویدن برای زمان می تواند آسان تر باشد، مانند تمام کردن ساعت به جای تلاش برای به ثمر رساندن یک سبد در زنگ هشدار، که آن را به معیاری ایده آل برای روزهای ریکاوری تبدیل می کند. به شما این امکان را می دهد که به جای اینکه چقدر پیش رفته اید، روی حفظ یک تلاش واقعی برای بازیابی تمرکز کنید. برای دویدن های ریکاوری، بدون توجه به مسافت، 50 تا 75 درصد از حداکثر ضربان قلب خود را هدف می گیرید.

می تواند کمتر دلهره آور باشد.

برای کسانی که در دویدن یا بازگشت به آن تازه کار هستند، دویدن در یک مسافت خاص می تواند دلهره آور باشد. اگر سرعت تمرین قابل پیش‌بینی را ایجاد نکرده‌اید (اگرچه زمانی که با تلاش تمرین می‌کنید این نیز متفاوت است)، پیش‌بینی اینکه دویدن شما چقدر طول می‌کشد دشوار است. به‌علاوه، سرعت پایین‌تر به این معنی است که زمان پیاده‌روی شما طولانی‌تر از فردی با سرعت سریع‌تر خواهد بود، که بار تمرینی بیشتری را به همراه دارد.

به همین دلیل، اندازه‌گیری مدت زمانی که شدت هوازی را انجام می‌دهید، بیشتر از میزان پیشرفت شما اهمیت دارد. کورین مالکوم، یک مربی دویدن که سابقه اسکی نوردیک دارد، می‌گوید: «زمان یک معیار طبیعی برای انجام تمرینات حتی در تمام روش‌ها است». بنابراین اگر در دویدن تازه کار هستید، اما زمان خود را صرف انجام ورزش های دیگر، مانند دوچرخه سواری یا اسکی نیز می کنید، تصور بهتری از مقایسه تلاش خود خواهید داشت. اگر زمان بر مسافت اولویت بندی شود، به خصوص دوندگان جدیدتر ممکن است کمتر وسوسه شوند که مایل ها را مقایسه کنند.

مطالب مرتبط: از مربی بپرسید: 3 نکته برای بازگشت به بازی

DISTANCE

برای نژاد خود اعتماد به نفس ایجاد کنید.

در حالی که افزایش مدت زمان دویدن می تواند به افزایش استقامت پا روی زمین کمک کند، اما لزوما به بهبود استقامت همراه با تلاش سخت کمک نمی کند. داشتن مسافت پیموده شده در روزهای طولانی می تواند برای ایجاد اعتماد به نفس خوب باشد زیرا در روز مسابقه، شما هستند برای مسافت می دوید اگر برای یک مسابقه طولانی تمرین می کنید، آزمایش دوهای بیشتر که به مسافت مسابقه نزدیک می شوند می تواند به افزایش اعتماد به نفس شما در دویدن در مسافت معین کمک کند.

کمتر احتمال دارد سرعتتان را کاهش دهید.

اگر به شما یک دویدن زمان‌بندی شده داده شود، به راحتی می‌توانید سرعت خود را کم کنید. مالکوم می گوید برخی از ورزشکاران ممکن است فکر کنند، “چرا عجله کنیم؟” این ذهنیت می تواند باعث شود که ورزشکاران به طور ناخودآگاه تلاش خود را کاهش دهند و آنها را به دویدن کمتر و سقوط سوق دهد کوتاه از بار تمرینی ایده آل خود. داشتن یک هدف مسافت مشخص، راهی عینی برای اطمینان از مسافت پیموده شده کافی برای رسیدن به یک هدف خاص است. به منظور بهبود، دوندگان باید عمدتاً آسان بدود، با چند دوی با شدت بالاتر. اگر دویدن های زمان بندی شده شما را به سمت آهسته دویدن سوق دهد، ممکن است بهترین روش شما نباشد. این به طور خاص در مورد دویدن با تلاش مداوم، نه فواصل زمان‌بندی‌شده، صدق می‌کند، که برعکس ممکن است به شما در دویدن سریع‌تر در دوره‌های کوتاه کمک کند.

تمرین هنر ضربه زدن.

هنگامی که خط پایان را در معرض دید دارید، احتمالاً برای پایان دادن به دویدن خود، سرعت خود را افزایش خواهید داد. اگر در حال دویدن برای زمان هستید، ممکن است آن را کنار بگذارید. اگر فاصله معینی هدف شماست، پس از اتمام کار، کارتان تمام شده است. داشتن مسافت پیموده شده می تواند به شما این آزادی را بدهد که در پایان دویدن بدون از دست دادن اعداد خوب و گرد، ضربه خود را تمرین کنید. اگر می خواهید یک ضربه پایانی خوب در روز مسابقه داشته باشید، باید آن را در تمرین تمرین کنید. بعلاوه، از نظر روانی، وقتی پایان نزدیک است، فشار دادن آن سرگرم کننده است.

مرتبط: سطوح آموزش پایدار برای رشد بلندمدت

بردار

تمام اطلاعاتی که ساعت شما به شما می دهد – سرعت، زمان تماس با زمین، نوسان عمودی – می تواند مفید باشد، اما فقط در صورتی که بدانید چگونه از اطلاعات استفاده کنید. گاهی اوقات ممکن است بخواهید به ساعت خود نگاه نکنید و فقط بدوید.

فیتزجرالد می‌گوید: «من فکر می‌کنم بسیاری از مردم توانایی دویدن با احساس را از دست داده‌اند. اگر در مورد اعداد دچار وسواس شوید و اجازه دهید که بر ذهنیت شما تأثیر بگذارد، آسیب خواهید دید. دویدن به معنای سرگرم کردن و به چالش کشیدن خود است، و زمانی که به آن می رسد، هر بار تمرینی که برای شما پایدارتر است همان چیزی است که باید از آن استفاده کنید.

مالکوم می‌گوید: «مهم‌ترین چیز این است که تمرینات باکیفیت و ثابتی را برای رسیدن به اعداد بزرگ یا حجم زیاد انجام دهید.» بنابراین مهم نیست که چگونه دویدن خود را دنبال می کنید، تا زمانی که اهداف منظمی را تعیین کنید، یک پایه دویدن محکم خواهید ساخت.