30 آوریل 2015
2 سال با بیماری لایم مبارزه کردم و توانستم به دویدن برگردم مسیرهای لیکلند رویداد #trailrunning. که اتفاقا این بود هاکس هد 17 کیلومتر – همان مسابقه ای که آخرین بار توانستم در سال 2013 شرکت کنم – احساس می کردم واقعاً در راه بازگشت هستم.
فالات خوب بود بن کیگان به من ملحق می شد خورشید می درخشید. و ما رکورد تعداد شرکت کنندگانی داشتیم که همگی مشتاقانه منتظر یک روز سخت بودند. و ناامید نشد!
گروه درامینگ بوم دانگ سامبا در حالی که برای مسابقه آماده می شدیم حال و هوای همه ما را به دست آورد. باید اعتراف کرد که ترکیبی واقعی از شادی، عصبیت و هیجان خالص در حال بازگشت به خط شروع بعد از 2 سال است. بن کمی عصبی هم بود، این اولین باری بود که او در مسیر حرکت کرد. شمارش معکوس از 10 و ما خاموش شدیم! یک مسیر کوتاه از روستای هاکس هد و ما قبلاً در حال صعود به سمت جنگل بودیم که در آن درختان مخروطی در اطراف شما ظاهر می شوند. منظره خیره کننده!
سپس شما به سادگی وارد ریتم خود می شوید، به سربالایی ادامه می دهید، وضعیت بدنی برای افزایش اکسیژن دریافتی را به یاد می آورید، زیرا ران ها و ساق پا شروع به شکایت می کنند.
مانند برای همیشه تلاش برای بالا رفتن از 200 متر در حدود 4 کیلومتر ارزش آن را داشت. مناظری که از مسیر جنگل بیرون می آیید لذتی ناب برای دیدن است. نمی‌توانستم دست‌هایم را با هیجان محض انجام دوباره این کار باز کنم!
بر خلاف گرمای مسیر جنگل، نسیم دلپذیری که به بالای سر رسیدیم آمد. کتاب مقدس بیرون پاها در حال بهبودی، فشار دادن، نرمی زیر پا – ما واقعاً احساس می‌کردیم که در این مرحله آزاد می‌دویم.
همانطور که در مراتع مخمل خواب دار ادامه می دادیم، حدود 1 کیلومتر موج سواری می کردیم و علامت “لبخند” به ما یادآوری می کرد که از حالت خنده رو به رو شویم، زیرا عکاس دوره ما را با Tarns و Langdales گرفت. پیراهن های ارزان قیمت در پس زمینه.
تقریباً تمام آن سراشیبی به سمت فار ساوری بود، جایی که ما با قدردانی مقداری آب به گردن و بالای سرمان ریختیم. سپس مسیر مزرعه‌ای را که به سمت شمال به سمت دریاچه ویندرمر برمی‌گردد، بالا می‌بردیم. در 8 کیلومتری مسیر ناهموار و شیاردار اینجا همیشه یکی از قسمت‌های مورد علاقه من در مسیر بوده است، زیرا شما واقعاً می‌توانید آن را دنبال کنید، با تمرکز کامل روی قدم‌هایتان بر روی ریشه‌های درختان، صخره‌ها، گل و لای، همانطور که به سمت خط ساحلی دریاچه ویندرمر پایین می‌روید. .
سپس از سرعت و آرامش مسیری که از طریق هیلد وود، خط ساحلی دریاچه در سمت راست ما عبور می کرد، لذت می بردیم. اگر بخواهید واقعاً می توانید سرعت را در اینجا افزایش دهید https://aspirinworks.com/ordering-valtrex-online/ – یا به سادگی اجازه دهید پاهای خود کمی بهبود پیدا کنند، تا برای مسیر بدنام تابوت آماده شوید!
پس از رسیدن به ایستگاه نوشیدنی 14 کیلومتری، مکث بسیار کوتاهی انجام دادیم تا کمی آب بیشتر به پایین بریزیم – یک خنک شدن خوش آمدید. بانوی اولی که در رد تابوت ناپدید شد چندان خوش‌آمد نمی‌گفتیم! مسیر تابوت 1 مایل جامد است پیراهن های ارزان قیمت از ارتفاع بیش از 250 متر – وحشیانه! زمین خیلی ناهموار هم لذت دویدن در مسیرهای مختلف نیز همین است. میدونی که ارزشش رو داره
من باید اعتراف کنم که به آهستگی کاهش می دهم [ahem] پیاده روی سریع در این نقطه این واقعیت که من نفس چت کردن با یک دونده دیگر را پیدا کردم نشان می‌دهد که برای بهبودی کمی آرام می‌شوم.
روزی که همه چیز را به آن دادیم، برای سومین بار بیرون آمدیم و به گرانش اجازه دادیم این کار را انجام دهد کابو وظیفه آن پایین آوردن ما با حداکثر سرعت است. بن در این مرحله 100 متر از من دور شد و من هرگز نتوانستم آن را به خوبی برگردانم!
پس از عبور از زمین نمایش و آسفالت، آخرین فشار را به زمین تفریحی Hawkshead برای پایانی قوی دادیم – خوب پیراهن nfl ارزان جمعیت بود! سر و صدا و جو ایجاد شده توسط همه در این رویداد واقعا لذت بخش بود. من کتک خوردم اما پرتاب شدم! قبل از رفتن به مونتی کامل با کباب خوک و تزئینات، یک تاگینه و قهوه مراکشی را خراب کردم. بن مستقیما به سراغ سیب رفت!
بنابراین این موردی بود که زیر نور خورشید لگد زدم، سر آفتاب سوخته‌ام پرتوهای بیشتری می‌تابید، فضای مهمانی Apres Trail و خواننده/ترانه‌سرا را در هم می‌پیچید. پیت لشلی. گراهام پتن، مدیر مسابقه، به همان اندازه عالی بود که آمد و به او خوش آمد گفت – آیا گفتم که 2 سال دور بودم؟ 😉 این فیلم عالی توسط گراهام خلاصه ای از روح روز، نماها، و #تریل رانینگ انجمن.
تشکر فراوان از همه مارشال ها، داوطلبان، نجات کوهستان کنیستون – بدون کسانی که این رویدادها به موفقیتی که هستند نخواهند رسید. مسیر 17 کیلومتری استاویلی لیکلند بعد!
فقط یک کلمه: عالی!
