10 مه 2015شنبه نمایانگر بازگشت هیجان انگیز دیگری بود #تریل رانینگ، با Lakeland Trails Staveley 17 کیلومتر. این یک مسیر خیره کننده و چالش برانگیز است که در دره کنتمر واقع شده است. بدنام “Sting in the Tail” که رستون اسکار است، در حدود 15.5 کیلومتر، یک قاتل است.
اما با اعتماد به نفس به دست آمده از تکمیل Hawkshead بخوانید، من واقعا مشتاقانه منتظر این بودم. دوره و روز بیش از انتظارات برآورده شد!
فضای کارناوال مدام در حال ساخت بود. ما دوندگان 10 کیلومتر را تشویق کردیم و سپس آن را تشویق کردیم ؟؟؟؟؟؟ یک مورد برای آماده کردن خودم بود. من این کار را با مقداری قهوه Illy از ‘ انجام دادماشکال قهوهقبل از اینکه برای دخترم یک تاپ مخصوص دویدن Asics بخرم، سپس به حیاط Staveley Mill Yard می روم تا خانواده را با عده ای پذیرایی کنم. بیشتر؟ نانوایی آرتیسان چیزهای خوب
خیلی زود برای شروع ساعت 1 بعد از ظهر لباس پوشیدم. گروه درام نواز باتالا لنکستر همانطور که خودمان را آماده می کردیم، جو را به هم زدیم. 10 دقیقه لذت بردن از ضرب و شتم در حین گپ زدن با دوندگان دیگر و آرزوی موفقیت برای یکدیگر بود. سپس ما خاموش شدیم (این من هستم در تی سفید در سمت چپ).
ما قبل از صعود 4.5 کیلومتری از روستای Staveley خارج شدیم و به ارتفاع 247 متری رسیدیم. سپس آن یک فرود دوست داشتنی از میان جنگل های باستانی بود – برخی از آن شیب دار و سرگرم کننده! پس از گذراندن چند کلبه زیبا در کنار دریاچه‌ها، در کنار کنتمر تارن، کوه‌هایی که پس‌زمینه ما بودند، حرکت کردیم.
صعود تدریجی از مسیر جنگلی، پاها را برای صعود بی رحمانه 1.5 کیلومتری بیش از 80 متر تا 288 متر آماده کرده بود. چه روزگاری است که خورشید اکنون بر ما ضربه می زند 🙂 طنز سیاه برای قرار دادن عکاس دوره در آنجا!
پاها می‌توانستند دویدن در امتداد لگام‌ها و چمن‌های فراوان را بازیابی کنند. برخی از قطعات باتلاقی قطعات را سخت می کردند – اما این به معنای آب فراوان برای خنک کردن پاها نیز بود! بیش از 3-4 استیل در راه رستون اسکار، داشتم برای صعود نهایی آماده می‌شدم – کاملا فراموش کردم که رویکرد شامل یک ضربه واقعی قبل از مقابله با خود رستون اسکار بود. آدرنالین به زودی افزایش یافت، هرچند به لطف پنج بالا از کارگردان مسابقه گراهام پتن و طبل های نزدیک بود. بی وقفه خرید ایندرال 80 میلی گرم ضربات طبل ایجاد شده در اوج کمک بزرگی بود زیرا ران هایم از شدت درد فریاد می زدند. بنابراین می دانستم که من یک دوی خانگی 2 کیلومتری تقریباً 145 متری فرود داشتم! در واقع می‌توانستم ناحیه پایان را ببینم و بشنوم که آن را از Reston Scar پایین می‌کشیدم
تصویر بالا: رستون اسکار اثر گراهام پتن
برای چهارمین بار از دویدن استاویلی، ساق پاهایم دوباره روی قسمت کوتاه آسفالت درست قبل از پایان تنگ شد. فکر کنید ممکن است به الکترولیت های بیشتری یا چیزی دیگر نیاز داشته باشم! با رسیدن به پایان، دقیقاً در خارج از زمین تفریحی Staveley می دوید، جایی که با دیواری پر سروصدا مواجه می شوید: تماشاگران و رقبای 10 کیلومتری همگی ما را تشویق می کنند. گروه درام نواز باتالا لنکستر ریتم پمپاژ در حین دور خم نهایی. به لطف همه اینها، توانستم یک پایان دوی سرعت پیدا کنم و موقعیتی به دست بیاورم. فقط جایزه با یک تاگین مراکشی بسیار سالم و خوشمزه و به دنبال آن کیک ریواس و کاسترد داده شد. اژدهای سوپ لنکستر 🙂
پس از آن که ما دونده های همکار را تشویق می کردیم، خورشید برای یک فضای کارناوال باقی ماند. دست زدن به دیگران، به ویژه کسانی که برای اولین بار این کار را انجام می دهند، پس از مصدومیت برمی گردند، یا صرفاً از امتیاز اجرای چنین دوره ای لذت می برند، واقعاً نشاط آور است. دوباره، حزب Apres Trail توسط پیت لشلی، از جمله او دیوانه الهام گرفته از دوره نیش در دم. در قرعه کشی جایزه برنده نشدم اما در یک روز عالی توانسته بودم فناوری خود را کسب کنم 🙂
بعدی برای من است نیمه ماراتن کنیستون – نمی توانم صبر کنم!
تشکر فراوان از همه صاحبان زمین، کشاورزان، نجات کوه کندال، جامعه Staveley، و همه داوطلبان و مارشال ها. همه دوندگان واقعاً از شما در انجام این رویدادها قدردانی می کنند.