9 ژوئن 2015این آخر هفته گروهی از ما را دیدیم که برای رفتن به کنیستون رفتیم ماراتن و نیمه ماراتن Lakeland Trails. رتبه بندی شده توسط Runners World به عنوان خوش منظره ترین ماراتن در بریتانیا، این دوره عالی است. من برای نیمه ماراتن شرکت کردم که خود مناظر شگفت انگیز، فرودهای سریع در جنگل، رفاقت، و صعودهای فراوان را ارائه می دهد.
بنابراین ساعت 5 صبح تا ساعت 6 صبح تا به اشتراک گذاری خودرو می رسید. من به عنوان راننده داوطلب شده بودم زیرا 3 همراه من در حال انجام مسابقه کامل ماراتن بودند. (دوست نداشتم خطر گرفتگی راننده را در حالی که بعداً به M6 برمی‌گشتیم!) مقداری فرنی و کمپوت سیب سوخت انتخابی من برای صبح آینده بود. من این رویداد را از سال 2010 که کوتاهتر بود انجام نداده بودم. با Staveley و Hawkshead در 17 کیلومتری پشت سر من، من واقعا در مورد Coniston هیجان زده بودم. ما قطعاً تاکنون از آب و هوای این سریال برخوردار بوده‌ایم و باز هم برای همیشه پیش‌بینی می‌شد: بدون رگبار عجیب، خورشید دوباره بیرون آمد. با وزش نسیم در روز، شرایط ایده آل ماراتن را فراهم کرد.
با رسیدن به زمان زیادی برای ورود به سیستم، هر کدام برای رویدادهای خود ثبت نام کردیم. من از کف زدن و تشویق 3 نفر لذت بردم هریرز در تلاش ماراتن دنباله دار خود. این یک ساعت به من فرصت داد تا برای نیمه آماده شوم. جو در طول ساعات زیادی حفظ شد، عمدتاً به دلیل ترکیبی از مسابقات ماراتن و نیمه ماراتن و چالش‌ها. داشتن 4 کامل #تریل رانینگ رویدادها، به‌علاوه بچه‌ها در اطراف نمایشگاه کنیستون می‌دویدند، همه دور هم جمع شدند تا یک فضای مهمانی ایجاد کنند. آخرین ذره الهام وقتی به گراهام (مدیر مسابقه) برخورد کردم تا به خاطر اخیرش به او تبریک بگویم. باب گراهام راند موفقیت داستان شگفت انگیز او را اینجا بخوانید.
وقتی نوبت به ساعت 10 صبح ما رسید، خیلی دنبال رفتن بودم. تصمیم گرفتم 5 کیلومتر اول را نسبتاً آسان طی کنم تا مطمئن شوم پاهایم به درستی برای صعود گرم شده اند. من از دیدنش مطمئن بودم پیت لشلی زود از بلوک ها بیرون بیایید – بدون شک از از دست دادن محل برگزاری کنسرت 2.15 بعدازظهر خود عصبی هستید!
ما با خروجی دوست داشتنی از سالن قدیمی Coniston و از طریق خود روستای Coniston شروع کردیم. سپس در مسیرهای افسار گسیخته، از میان جنگل‌های نشنال تراست به سمت هلم فلل قرار گرفت – یک دهانه زیبا به هر دو مسیر. سپس اولین صعود مناسب روز شروع شد! این حدود 150 متر صعود بین 5 کیلومتر تا 7 کیلومتر از معدن قدیمی تخته سنگ قبل از عبور از مسیرهای بسیار جذاب تر است.
به دلیل آب و هوا و دور بودن بخش‌هایی از مسیر، تصمیم گرفتم با حداقل جلیقه مسابقه ای Ultimate Direction خود بدوم. با حدود 1 لیتر آب به همراه مقداری توپ انرژی می‌دانستم که در صورت اضطرار خوب می‌شوم. با این وجود، از فاصله 6 کیلومتری، از فرصت استفاده کردم و در هر ایستگاه تغذیه، یک فنجان آب و یک تکه کوچک فلاپ جک مصرف کردم. تنها ناامیدی من این بود که هیچ کدام از موزهای وعده داده شده را ندیدم!
همانطور که به نقطه 10 کیلومتری نزدیک شدیم، به سمت احتمالاً بهترین چشم انداز روز – مسیر Tarn Hows – حرکت کردیم. من در حین دویدن چند عکس تار گرفتم – کمی لرزان اما! این فوق‌العاده بود، زیرا در حین چرخیدن، دونده‌ها را می‌توان دید که در اطراف تارن پراکنده شده‌اند. 
روحیه همنوع http://www.buyantibioticshere.com دونده ها عالی بودند – رهبر در حلقه دوم خود از کنار من گذشت و من برای او آرزوی موفقیت کردم. این پاداش زمانی بود که احتمالا برای تنها بار در دویدن من بود [ahem] حرفه/سرگرمی من شروع کردم به حلقه اول مردم در دامانشان. همه چیز با لبخند متقابل و بهترین آرزوها انجام شد 🙂
Tarn Hows به طرز شگفت آوری اما به طرز دلپذیری موجی بود – عالی! با انشعاب به سمت چپ به سمت جنوب و به سمت یکی از نقاط مرتفع (به معنای واقعی کلمه و با خوشحالی) مسیر هیل فل حرکت کردیم. در اینجا ما به ارتفاع 238 متری رسیدیم که جیمز در حال عکس گرفتن بود – پس زمینه خیره کننده Tarn Hows. (ما با خوشحالی از کنار عده ای بیچاره رد شدیم که متوجه نشده بود قرار است تارن را تا این حد دوبرابر حلقه کند!)
از حدود 14 کیلومتری، ما تقریباً 2 کیلومتر زمین 190 متری از میان جنگلی با چنان آرامشی داشتیم که نفس گیر بود. تنها چیزی که می توانید بشنوید این است که پاهای خودتان (صادقانه سبک و سریع!) در حال عبور از مسیر جنگلی صاف و شیب دار است. اگر چیزی هست که لذت دویدن را دوباره زنده کند، همین است. من نمی‌توانستم در طول این بخش لبخند گسترده‌ای نزنم 🙂
من هنوز در مورد سطح استقامتم اصلاً مطمئن نیستم، بنابراین برای دویدن 4 تا 5 کیلومتری در امتداد جاده افسار، پشت خط ساحلی کنیستون و بازگشت به سالن قدیمی کنیستون، کمی عقب مانده بودم. در تمام طول این بخش، بچه‌ها و بچه‌های لیکلند ما را تشویق می‌کردند. این باعث افزایش انرژی طبیعی شد زیرا ما برای یک حلقه بی‌رحمانه اما شکافنده به محل نمایش بازگشتیم. امروز هم به دیوار برخورد نکردیم – ما به معنای واقعی کلمه توانستیم از آن عبور کنیم! عبور از موانع و همه چیز.
همانطور که با دیگر مسیرهای لیکلند وقایع، تماشاگران مشتاقانه کف زدند که یک بار دیگر منجر به پایان سرعت من شد. یا من زودتر به اندازه کافی تلاش نمی کنم یا خودنمایی می کنم (شاید هر دو!)…
به هر حال، من با یک سالاد مدیترانه ای انرژی زا و کیک زنجبیل به خودم پاداش دادم. اژدهای سوپ لنکستر. پس از آن توانستم تغییر کنم و برای تماشای و تشویق مسابقه‌دهنده‌های نیمه ماراتن و ماراتن استراحت کنم – همه به روش منحصر به فرد خود الهام‌بخش بودند. چند عکس خوب از همکلابی ها – از جمله اینکه مارک پاهایش را در دریاچه خنک می کند 🙂 همه ما (ایان، جان، کی، مارک، پل، پائولا) مسابقات قوی داشتیم. معمولاً بعداً نمی‌توانستم در برابر پیوستن آنها به Hog Roast مقاومت کنم!
به دلیل بیرون ماندن آفتاب و بازگشت مداوم دوندگان به پایان، هر غرفه تجارت خروشانی انجام می داد. من کمی لذت بردم مال پیت لشلی تنظیم شد و پس از آن برای رسیدن به یک روز سخت، ما جزو برندگان جایزه بودیم. پائولا برنده 50 زن دامپزشک شد – در حالی که در قرعه کشی جایزه، کی برنده a خانم ها تی و من برنده شدم دنیای بئاتریکس پاتر روز خانواده! آیا می توانید بیشتر بخواهید؟ شاید Stainers که می توانستند 50 مرد را دامپزشکی ببرند، اما برای دنبال کردن یک دونده دیگر که مسیر اشتباهی را در پیش گرفته بود!
یک دسته شاد هریر – چند پا خسته 🙂
صحبت کردن در مورد چرخش های اشتباه با “Stainers”
در حال حاضر آن را بر روی رویداد 3 روزه Rochdale Harriers، قبل از مسیرهای نهایی 55 کیلومتر. چند هفته آینده یک انتظار عصبی خواهد بود!
جف
همه داوطلبان، از جمله مارشال ها دوباره عالی بودند. با تشکر فراوان از اعتماد ملی، کشاورزان محلی، نجات کوهستان کنیستون و خود کنیستون!