ویژگی تمرین = آموزش تا حد امکان به طور خاص برای مسابقه هدف شما.
شامل، اما نه محدود به موارد زیر:
1) آموزش ایده آل در خود دوره (در صورت مجاز)
2) سطح دنباله (سنگ، ریشه، ماسه، شن و غیره)
3) محتمل ترین شرایط دما/آب و هوا که در طول مسابقه خود با آن مواجه خواهید شد
4) تمرین با همان کفش / لباس / بسته / تغذیه و غیره که قصد دارید در روز مسابقه استفاده کنید
چرا الان این را مطرح می کنم؟
با آمدن Capes 100 (و بسیاری از مسابقات تریل دیگر) در تعجب هستم که واقعاً چند نفر به طور خاص برای آنچه در پیش است تمرین می کنند.
چه کسی به هر حال «مخصوصاً» برای مسابقه (های) هدف خود تمرین می کند؟
افراد زیادی نیستند.
چرا که نه؟
هیچ نظری ندارم!
شاید رسیدن به مسیر (خیلی دور است)، یا مسیر مشابه (خیلی دور است)، یا به طور کلی به هر مسیری (آنها خیلی دور هستند) ناخوشایند باشد. شاید برای مردم رسیدن به مایل‌ها سخت‌تر و آهسته‌تر باشد، بنابراین به جاده‌ها می‌چسبند!؟
بدیهی است که دویدن در جاده بسیار راحت تر است. جاده ها همه جا هستند و به احتمال زیاد درست بیرون از خانه شما هستند.
اگر برای یک مسابقه تریل آماده می‌شوید، به خصوص یک اولترا، آیا این در نهایت نتیجه خواهد داد؟
احتمالاً آن طور که شما انتظار دارید یا می خواهید نیست.
چرا؟
زیرا بدن خود را برای سختی‌های یک مسابقه واقعی آماده نکرده‌اید.
پس از 20، 30، 40 کیلومتر در مسیرهای فنی با صعودها و فرودهای شیب دار و ناهموار (مخصوصاً فرودهایی که پس از سطل زباله های چهارچرخ و باندهای IT شما در حال سقوط هستند، دردها و دردهای مختلفی را احساس خواهید کرد).
شاید مردم از همه موجودات در جنگل می ترسند؟
واقعا مردم…
آخرین باری که از حمله خرس سیاه در استان های دریایی شنیدید کی بود؟
Yشما هر روز در مورد تصادفات رانندگی می شنوید، اما به احتمال زیاد هر روز در یک وسیله نقلیه رانندگی می کنید. من فکر می کنم این خطرناک تر از حیوانات 4 پا در جنگل است.
آیا بهتر نیست اکنون خود را در مشابه ترین شرایطی که احتمالاً در طول مسابقه با آن مواجه خواهید شد در مقابل بال زدن در روز مسابقه و به احتمال زیاد دریافت «DNF» وحشتناک قرار دهید؟
هیچ کس قرار نیست 100 مایل را در حداقل مایل های جاده ای یا حتی حداقل مایل های تریل، در حالی که بدون کوله بار، بدون غذا/نوشیدنی مسابقه، بدون کفش مسابقه، بدون لباس مسابقه، و بدون دانش دوره تمرین می کند، «بال» کند (نقشه های دوره را مطالعه کنید. از آنجایی که نشانگرهای دوره ممکن است گم شوند)، بنابراین در اینجا چند نکته وجود دارد که امیدواریم به شما کمک کند.
-در آب و هوای بد، مرطوب، تاریک و بد آموزش دهید تا بدانید کفش‌های شما به ریشه‌های مختلف، سنگ‌ها و دیگر چیزهای لغزنده در مسیرها، همراه با انتخاب لباس‌هایتان چه واکنشی نشان می‌دهند.
-با چراغ جلویی که قرار است در مسابقه از آن استفاده کنید، چند دویدن در شب انجام دهید (با فرض اینکه در نهایت در تاریکی خواهید بود).
-قطار با بسته بارگذاری شده همان باری که در طول مسابقه حمل خواهید کرد.
-از همان غذا و نوشیدنی برای تمرین همان طور که در مسابقه می خواهید استفاده کنید. روده شما نیز ممکن است به آموزش نیاز داشته باشد.
-به اندازه کافی با مشخصات ارتفاع مسیر آشنا شوید تا بدانید چه زمانی در حال بالا رفتن از یک صعود هستید. این زمانی است که شما باید بخورید و بنوشید … زمانی که سطح آن پایین می آید و/یا به سمت پایین می رود.
-در صعود مردم غذا نخورید. پشیمون میشی اگر مراقب نباشید، آن توپ غذای هضم نشده می تواند ساعت ها در روده شما بنشیند و بچرخد.
هنگامی که در حال صعود به یک کوهنوردی هستید، آن خون از روده شما به ماهیچه های در حال کار شما منحرف می شود… بنابراین اگر در حین بالا رفتن از میل بروک در پارک استانی کیپ چیگنکتو غذا بخورید، به احتمال زیاد هزینه آن را خواهید پرداخت. در حالی که برای.
-بیرون برو و زمانی که کمتر دلت می خواهد بدو. ممکن است بهترین دویدن را داشته باشید… اما تا زمانی که تلاش نکنید متوجه نخواهید شد. از نظر ذهنی، در یک نقطه از یک دویدن طولانی، احتمالاً می خواهید دویدن را متوقف کنید و فقط بخوابید. در مسیر. تو بارون چون دیگه برات مهم نیست این نسبتاً طبیعی است، بنابراین زمانی که یا اگر این اتفاق می‌افتد، به آن توجه کنید.
-مشکلات معده به احتمال زیاد به وجود می آیند، بنابراین اگر به سمت جنوب رفت، نترسید. کافی است آن را یک درجه یا دو درجه به مدت 30 تا 60 دقیقه کم کنید و به تدریج باید به اطراف برگردید. سطح تلاش باید رد شود، اما شما فقط در صورتی می‌دانید که آن روزهای طولانی و گاهی ناراحت‌کننده تمرینی را انجام داده باشید.
-آهسته شروع کن اگر فکر نمی‌کنید می‌توانید آن تپه را در کیلومتر 150 بدوید، آن را در کیلومتر 5 ندوید. سعی کنید “هزینه انرژی یکنواخت” را در طول مسابقه حفظ کنید (من آن را “Triple E” می‌نامم). “آرام، خنک و جمع” یکی دیگر از موارد خوب است!
-همه در ابتدا احساس خوبی دارند، بنابراین در هیجان 100 مایل اول خود / اولین 50k خود / اولین چیزی که هستید غرق نشوید. سطح تلاش خود را کنترل کنید و اینقدر نگران سرعت نباشید.
سرعت خود را در طول مسابقه اجرا کنید. مطمئناً، شما می‌خواهید با دوست دونده خود متحد شوید، اما به احتمال زیاد سرعت شما دقیقاً یکسان نیست و هر دو در نقاط مختلف احساس ضعف خواهید کرد. انتظار برای همدیگر ممکن است با از دست دادن زمان قطع به قیمت هر دوی شما تمام شود. بهترین شرط شما این است که با سرعت خود ادامه دهید. رفیق شما، با فرض اینکه فقط شکم ناراحتی دارد، به تنهایی خوب خواهد شد و در مرکز امداد بعدی کمک بیشتری دریافت خواهد کرد.
بیرون بروید و قبل از روز مسابقه همه چیز را امتحان کنید. سریع می آید!
تمرین مبارک و ما شما را در مسیرها خواهیم دید!
جودی
NS Trail Running
nstr.ca