من این پست وبلاگ را می نویسم تا برای چند هدف جدید که می خواهم در 1-3 سال آینده به آنها برسم، سهمی را در زمین بگذارم. صعود به قله کلیمانجارو، 100 کیلومتر مسافت برای یک دویدن را طی کنید و یک ماراتن اولترا 100 مایلی را کامل کنید. هدف من این است که نوشتن این مطلب مرا در تعیین اهداف جدید مسئول نگه دارد.
کوه کلیمانجارو
کوه کلیمانجارو، بلندترین کوه مستقل جهان است. از سطح دریا، 5895 متر (حدود 19341 فوت) است. از پایه فلات آن 4900 متر (حدود 16100 فوت) ارتفاع می گیرد. کوه کلیمانجارو یک هدف ویژه برای من است. چرا؟ چون من در آفریقا به دنیا آمدم و بزرگ شدم. می‌خواهم به بلندترین کوه قاره‌ی خود یعنی آفریقا برسم.
این یکی مدتی است که در لیست من است. اولین مسدود کننده ای که داشتم زمانی بود که اولین پسرمان به دنیا آمد. به خاطر یک هدف شخصی نمی توانستم بیشتر از چند روز از خانواده ام دور باشم.
موضوع بعدی که با آن برخورد کردم کووید-19 و قرنطینه های مختلف در سراسر جهان بود. من این هدف را در سال و نیم گذشته به این دلیل فراموش کرده ام.
حالا که بچه های ما بزرگتر شده اند، این هدف با فرکانس بالاتری در ذهن من بوده است. دوری یک یا دو هفته ای از خانه باعث نمی شود که من به یک سفر احساس گناه کامل بروم.
از نظر آمادگی عمومی و استقامت بیشتر از آمادگی کامل احساس می کنم. با دویدن 200 تا 300 کیلومتر هر ماه، به آمادگی قلبی عروقی و هوازی خود کاملاً مطمئن هستم. پاهای من از دویدن خسته شده‌اند، بنابراین امیدوارم که یک هفته یا بیشتر روی آنها بیدار باشم، مشکلی هم نداشته باشد. چیزی که من را نگران می کند این است بیماری حاد کوهستان (AMS). امیدوارم بتوانم ارتفاع و سطوح پایین اکسیژن در ارتفاع را که زمان مقابله با این یکی برسد، کنترل کنم.
100 کیلومتر اولترا ماراتن
یک ماراتن فوق العاده 100 کیلومتری احتمالاً مورد بعدی برای بررسی لیست من است. من اکنون چند مسافت “کوچکتر” اولترا ماراتن را دویده ام (بین 50 تا 70 کیلومتر)، بنابراین این هدف مسافتی بعدی است که روی کارت دارم.
رویدادهای رسمی همیشه برای ثبت نام درام و دردسر کامل به نظر می رسند. یا ثبت نام زودهنگام را از دست می دهید و در لیست انتظار قرار می گیرید، یا باید برای «قرار دادن خیریه» هزینه کنید. علاوه بر آن، یک قایق از مدیریت و حلقه‌هایی برای پرش قبل از رویداد وجود دارد.
به همین دلیل من مشتاقم مسیر 100 کیلومتری خودم را انجام دهم. اگر تا پایان سال همچنان در ساوت داونز (بریتانیا) باشم، احتمالاً به عنوان بخشی از راه ساوث داونز (یا مسیر سرپنت) به پایان خواهد رسید. از نظر سلامتی و تناسب اندام، امیدوارم تا قبل از پایان سال 2021 به این هدف دست پیدا کنم.
100 مایل اولترا ماراتن
پس از تکمیل 100 کیلومتر اولترا، هدف بعدی من یک 100 مایل است. برنامه های من هنوز در اینجا بسیار سطح بالایی هستند. 100 مایل، 24 تا 36 ساعت برای تکمیل آن.
چرا باید هدف گذاری کنیم
با کنار گذاشتن هدف شخصی خودم، من در مورد اینکه چرا باید اهداف خود را تعیین کنیم، فکر می کنم.
مغز انسان یک شگفتی مرموز است. 5-10 سال پیش هرگز تصور نمی‌کردم در جایی باشم که بتوانم یک مسافت ماراتن را در یک صبح تنبل یکشنبه انجام دهم. 5 سال پیش من به طور معمولی می دویدم و ممکن بود یک مسافت نیمه ماراتن را یک، شاید دو بار در یک سال بزنم.
رفتن از 13 کیلومتر به 21 کیلومتر برای مدت طولانی مانند یک دیوار تقریبا غیرقابل عبور بود. هفته‌ای دو یا سه بار می‌دویدم، با این حال همیشه به فکر ۲۱ کیلومتر خم بودم. یک روز تصمیم گرفتم فقط از آن دیوار نامرئی در ذهنم عبور کنم و این کار را کردم.
پس از آن دوهای نیمه ماراتن جریان یافتند. با این حال یک بار دیگر یک دیوار ذهنی جدید در سرم ظاهر شد. من تا چند سال دیگر بیشتر از 22 یا 23 کیلومتر دویدم. در اواخر سال 2019 ناگهان متوجه شدم که این یکی دیگر از موانع احمقانه در ذهن من است. من مسافت ماراتن را هدف قرار دادم و به زودی آن را شکستم. در واقع من آن را 10 کیلومتر اضافی شکستم. از آن زمان تاکنون مسافت‌های ماراتن فوق‌العاده بیشتری را دویده‌ام. من احساس می کنم مسدود کننده های ذهنی دوباره پایین می آیند. با این حال، این بار تجربیات گذشته برای کمک به من است.
مغز ما عملکردی مانند مجموعه ای از ترمزهای ایمنی برای بدن ما دارد. به نظر من این ترمزها خیلی زود زده می شوند. چه در یک اقدام طولانی و سخت، چه در فکر انجام یک فعالیت به ظاهر غیرقابل عبور. برای شکست دادن این محدودیت ها باید اهدافی را تعیین کرده و به آنها متعهد باشیم. وقتی وارد عمل شدیم، باید از نظر ذهنی قوی باشیم و تمام تلاش خود را بکنیم تا درد را نادیده بگیریم. ناراحتی را از بین ببرید، ناخن‌های پا شکسته و خونریزی‌دهنده را نادیده بگیرید، ذهن را از آن تاول‌ها دور کنید و وضعیت تکمیل را پایین بیاورید.